Repatriëring van Syrische vluchtelingen uit Denemarken
Sinds 2019 zijn ongeveer 850 gevallen van Syriërs aan wie asiel is verleend op grond van het Deense artikel 7, lid 3, opnieuw geëvalueerd vanuit de hoofdstad Damascus en de omliggende gebieden. Tot nu toe hebben honderd van hen een definitieve beslissing genomen en hun recht om in Denemarken te blijven verloren. De Deense krant The Information heeft maandenlang onderzoek gedaan naar deze beslissingen, niet in de laatste plaats naar de bronnen die werden aangehaald in de beoordelingen van de Refugee Appeals Board.
Het doel van het aannemen van een speciale wet in 2015 voor Syrische vluchtelingen die niet individueel werden vervolgd, was om hen terug te sturen zodra de oorlogshandelingen enigszins waren afgenomen. Dat is de reden waarom de Deense immigratiedienst de ontwikkelingen in Syrië volgt, en toen in 2019 de eerste besluiten werden genomen om vergunningen van sommige Syriërs uit Damascus in te trekken, vaardigde de verantwoordelijke minister Matthias Tesfaye een bevel uit om de intrekking van honderden vergunningen te bespoedigen.
Denemarken is niet langer een veilig derde land (Denemarken is gevaarlijk over de toekomst van vluchtelingen)
Andere landen in Europa hebben om dezelfde redenen ook vergunningen verleend aan Syriërs en beoordelen ook regelmatig de situatie in Syrië. Maar alleen Denemarken is begonnen met het intrekken van vergunningen, terwijl in de buurlanden van Denemarken de meeste Syrische vluchtelingen tot nu toe een permanent verblijfsvergunning of staatsburgerschap hebben gekregen. Sommige Syriërs die hun verblijfsvergunning in Denemarken verloren, zijn naar andere EU-landen gevlucht. Vanwege de Dublinverordening worden ze doorgaans teruggestuurd naar Denemarken. Maar Duitsland heeft onlangs aan velen van hen verblijfsvergunning verleend, waarbij lokale Duitse rechtbanken hebben geoordeeld dat, aangezien Denemarken niet gebonden is aan EU-richtlijnen over het verlenen en intrekken van internationale bescherming, “Denemarken niet langer als een veilig derde land wordt beschouwd”, aldus de plaatselijke rechtbank in Berlijn. Daarmee valt Denemarken in dezelfde categorie als Griekenland en Hongarije: landen waar de Dublinverordening is opgeschort, omdat zij niet voldoen aan de criteria voor asielbehandeling.
Beslissingen van de Raad van Beroep voor vluchtelingen in Denemarken
Er is veel gezegd en geschreven over intrekkingen, afwijzingen van asielaanvragen in Denemarken, en meer. Maar er is verrassend weinig informatie over de daadwerkelijke behandeling van zaken bij het College van Beroep voor Vluchtelingen. Tesfaye heeft consequent verwezen naar het ‘niet-asielbeginsel’ en herhaalde zijn reflexmatige antwoord dat beslissingen werden genomen door ‘een onafhankelijke raad van beroep voor vluchtelingen, met een rechter aan het einde van de tafel’. Eén van de drie leden van de Raad van Bestuur is echter een ambtenaar van zijn ministerie, en de basisinformatie waarnaar de Raad in deze gevallen verwijst, wordt verzameld door de Immigratiedienst, die rechtstreeks rapporteert aan Tesfaye.
Het bestuur was het echter niet eens met een groot aantal opnames door de immigratiedienst. De meeste Syriërs die aanvankelijk hun vergunning verloren en vervolgens een verzoekschrift bij de gemeente indienden, mochten in Denemarken blijven. Bijna de helft van hen kreeg een stabielere status dan voorheen. Bijgevolg erkende de Raad dat Syrië niet veilig was voor deze mensen en dat zij vaak werden beschouwd als een persoonlijk risico dat door de immigratiedienst werd afgewezen. zegt Louise Halskov “Beslissingen lijken op een onvolmaakte basis te zijn genomen…”
De onlangs aftredende voorzitter van de Raad van Bestuur, Henrik Bloch-Andersen, heeft in de media meerdere keren uitgelegd dat de Raad 1.400 kernrapporten (COI) gebruikt. Het zijn echter juist de samenvattingen en rapporten van de Deense immigratiedienst waar de Raad in gevallen van weigering naar verwijst. Ook wordt melding gemaakt van een rapport van het EU Asielbureau uit april 2025, dat gebaseerd is op Deense bronnen, maar concludeert (in tegenstelling tot de Deense immigratie zelf) dat de bronnen verschillen. Al die tijd waarschuwt UNHCR dat er geen veilige gebieden in Syrië zijn en dat geen enkele Syriër veilig kan worden teruggestuurd, wat ook wordt gesteld in een recente uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.
Landenrapporten en samenvattingen van de Immigratiedienst
Alle bronvermeldingen zijn ter beoordeling verzonden en correcties kunnen worden aangebracht. Maar de bronnen hebben het volledige rapport niet gezien en konden dus niet weten hoe hun verklaringen door de Deense autoriteiten werden gebruikt. Informatiekrant heeft 8 van de 10 genoemde bronnen kunnen interviewen, die het er allemaal over eens zijn dat hun verklaringen niet kunnen worden gebruikt om conclusies te trekken, zoals de immigratiedienst en de Raad.
Dit is precies dezelfde situatie die er in 2015 toe leidde dat een landenrapport van de immigratiedienst over Eritrea volledig werd afgewezen, na maanden van hardnekkig onderzoek door de krant Berlingske. Vervolgens werd onthuld hoe het personeel van de immigratiedienst rechtstreeks werd geïnstrueerd om veel risicofactoren te bagatelliseren en alleen citaten op te nemen van bronnen die de rechtvaardigingsagenda voor weigering konden ondersteunen – ook al was elk citaat waar. Verschillende grote bronnen distantieerden zich sterk van de conclusies van het rapport, net zoals nu gebeurt met de Syrië-rapporten.
“De Raad kan er niet voor kiezen om alleen te wijzen op creatieve interpretaties van door de immigratiedienst verstrekt bronmateriaal.” (Jesper Lindholm)
Eén van de bronnen, de Syrische advocaat Abbas Al-Moussa, zei tegen de media: “Ik heb nooit gezegd dat er geen gevaar zou zijn voor de Syriërs die vluchtten als ze terugkeerden naar Syrië. Het is krankzinnig dat de Deense autoriteiten mijn uitspraken op deze manier interpreteren. “Het is een verdraaiing van mijn woorden.”
De kwesties rond de Syrische terugtrekking draaien hoofdzakelijk rond twee kwesties:
1) De meeste Syriërs die hun recht op bescherming in Denemarken hebben verloren, zijn vrouwen en ouderen die niet persoonlijk hebben deelgenomen aan de opstand tegen president Bashar al-Assad. Zij wijzen vaak op de activiteiten van hun familieleden tegen het regime, waarvoor zij beweren dat het regime hen zal straffen. In twee op de drie gevallen weigerde een naast familielid te dienen in het Syrische leger. Maar de Refugee Appeals Board is het er niet mee eens dat ze iets te vrezen hebben, omdat ze naar verluidt alleen straf riskeren als een militair of een mislukte bezwaarmaker een zogenaamd speciaal dossier heeft. In veel gevallen van de informatie die u leest, heeft de Raad een dergelijk profiel slechts één keer geïdentificeerd.
Als documentatie voor dit vermoeden verwijst de Raad naar twee rapporten van de Vreemdelingendienst. Maar de enige bronnen die zeiden dat familieleden van militaire onderscheppers en deserteurs een risico op vervolging liepen, waren alleen hun familieleden in 2017. Verschillende bronnen in 2020 zeiden daarentegen dat alle gezinsleden een risico liepen.
Toen de informatie rechtstreeks met bronnen sprak, werd duidelijk dat Immigratie hen niet vroeg naar de risico’s van familieleden die naar Syrië zouden terugkeren, maar alleen naar familieleden die in Syrië bleven en daarom meestal als loyaal werden beschouwd. Als aan bronnen wordt gevraagd om specifiek commentaar te geven op de risico’s voor vluchtelingen, zijn ze het er allemaal over eens (8 van de 10 geraadpleegde specifieke bronnen) dat er een algemeen risico op vervolging bestaat voor vluchtelingen die terugkeren vanwege hun families. Leden weigerden te dienen in het Syrische leger.
“… wat ongetwijfeld een doelbewuste en niet-duurzame selectie en gebruik van bronnen lijkt te zijn.” (Jens Vedsted Hansen)
2) Er is ook een hoog risico voor voormalige staatswerknemers die het land zonder toestemming hebben verlaten, en dit kunnen ook hun naaste familieleden zijn. Op dit punt heeft het College van Beroep voor Vluchtelingen zijn beleid gewijzigd.
Tot april dit jaar constateerde de raad dat alleen personeel op relatief hoge posities bij terugkeer gevaar liep, waardoor een aantal vluchtelingen op grond daarvan hun verblijfsvergunning kwijtraakte. Maar op 8 april 2025 besloot het Coördinatiecomité van de Refugee Appeals Board om deze praktijk te veranderen, op basis van nieuwe achtergrondinformatie waaruit bleek dat iedereen die in de publieke sector werkte en het land verliet bij terugkeer gevaar liep.
Kort daarna besloot de raad alle zaken waarbij overheidspersoneel betrokken was, op te schorten op verzoek van de immigratiedienst, die beweert mogelijk informatie te kunnen verzamelen die in strijd is met de nieuwe praktijk.
“Als duidelijk wordt dat besluiten op zo’n zwakke basis zijn genomen (…), moeten ze daarom worden heropend.” (Sylvia Adamo)
Nog niet zo lang geleden verscheen er een document van het ministerie van Buitenlandse Zaken uit september 2025, waarin de nieuwe praktijk van april werd ondersteund, maar gaandeweg werden veel mensen wier vergunning uiteindelijk werd ingetrokken naar detentiecentra gestuurd, waar al dergelijke gevallen in de wacht stonden en daarom niet konden worden behandeld. geretourneerd.slot.
Rapporten van Amnesty International en Human Rights Watch
Amnesty International onderzocht wat er zou kunnen gebeuren met Syriërs die min of meer vrijwillig terugkeren. In een rapport dat in september van dit jaar werd uitgegeven, beschreef de organisatie de gevallen van 66 Syrische terugkeerders, waaronder 13 kinderen. Het rapport documenteerde dat de inlichtingendienst van Assad terugkeerders onderwierp aan willekeurige arrestaties, martelingen en verkrachtingen, waarbij ze beweerden dat ze het land waren ontvlucht.
Human Rights Watch bracht in oktober een vrijwel identiek rapport uit, waarin Syriërs werden geïnterviewd die terugkeerden uit Libanon en Jordanië. Van de 65 terugkeerders konden ze documenteren dat er 21 willekeurig werden gearresteerd, 13 werden gemarteld, 3 werden ontvoerd, 5 standrechtelijk werden vermoord, 17 verdwenen en 1 werd onderworpen aan seksueel geweld. In het rapport waarschuwde Human Rights Watch rechtstreeks tegen de Deense praktijk van het intrekken van verblijfsvergunningen.
Deskundigen zijn zeer kritisch over de besluiten van het Deense bestuur
De informatie presenteerde besluiten en rapporten aan vier deskundigen op het gebied van het asielrecht, die het er allemaal over eens waren dat de zaken moesten worden heropend, omdat er onvoldoende rekening was gehouden met de risico’s voor terugkerende vluchtelingen.
“Beslissingen lijken op een onvolmaakte basis te zijn genomen. Dit doet twijfels rijzen over de vraag of de gronden voor asielweigering in elk geval voldoende zijn. Daarom moeten immigratieautoriteiten zaken heropenen en beoordelen in het licht van alle relevante informatie, zegt Louise Halskov, docent aan de Aarhus University School of Law en voormalig lid van de Refugee Appeals Board.
Silvia Adam, docent immigratierecht aan de Universiteit van Kopenhagen, is ook van mening dat het bestuur de zaken opnieuw moet beoordelen. “Als blijkt dat beslissingen op zwakke gronden zijn genomen, moeten deze als nieuwe informatie worden beschouwd en daarom opnieuw worden geopend. Naar mijn mening hadden de beslissingen misschien anders uitgepakt als de bronnen volledig in aanmerking waren genomen”, zegt ze.
“Het bestuur heeft geen echte verklaring gegeven voor de conclusie dat alleen familieleden van geprofileerde militaire onderscheppers en deserteurs gevaar lopen”, zegt Jesper Lindholm, docent asiel- en immigratierecht aan de Universiteit van Aalborg en voormalig lid van de Refugee Appeals Board. . “Veel bronnen zeggen iets anders, en het bestuur zou die bronnen afzonderlijk moeten beschouwen. De Raad kan er niet voor kiezen om uitsluitend te verwijzen naar creatieve interpretaties van door de immigratiedienst verstrekt bronmateriaal.”
“Naar mijn mening moet de Raad het initiatief nemen om de zaken te heropenen en het belang van de ogenschijnlijk onbetwistbare doelbewuste selectie en gebruik van bronnen in overweging nemen”, zegt hoogleraar rechten aan de Universiteit van Aarhus en voormalig lid van de coördinatiecommissie van de Refugee Appeals Board. Jens Vedsted Hansen.
Voor meer informatie over asiel in Denemarken: NIEUW IN DENEMARKEN
Al deze informatie is verzameld door een team Reizigersbibliotheek Als u op internet of in referenties zoekt en als er een fout in de informatie zit, of het nu een taalfout is of door onoplettendheid is ontstaan, enz., kunt u ons dat in de opmerkingen vertellen en wij zullen het graag corrigeren.
